Sorma Beyhan Şiiri - Semih Tanrıver

Sorma Beyhan!
Bir canım sıkkın
Bir efkarlıyım ki sorma
Bir ağacın gölgesinde uzanmalıyım
Slov bir müzik çalmalı
Ağacın dallarına bakıp
Her yaprağında
Hayatıma giren ve çıkan bir insanları görmeliyim.
Bana getirdiklerini, götürdüklerini düşünmeliyim

Eskilere gitmeliyim Beyhan
Bir söz duymalıyım
Seni Seviyorum diyen
Zamanın en güzel o anına çakılıp kalmalıyım bir çivi gibi
Kalmalıyım en mutlu halimle
Başka bir ruh hali bilmemeliyim
Hiç yaşamamalıyım
Beni de insanlar
Hep o en mutlu halimle hatırlamalı

Fena mı olur Beyhan?
Olsa olsa kabusu olur bu söz
Hüzünlü tümcelerimin...
Bundan fazlasını isteyen
Allah'ından bulsun Beyhan

Sorma Beyhan,
Bir canım sıkkın
Bir efkarlıyım ki sorma
Gitmem gerek buralardan Beyhan
Burası gibi bir başka yere
Ama orda kimseyi sevmemek,
Kimseye güvenmemek gerek
Güçlüyüz deyip ağlamamak gerek Beyhan
En azından böyle kendini kandırmak gerek

Gitmem gerek buralardan Beyhan
Zil takıp oynamaları gerek
Bende çamurlu bir su birikintisi bulup
Uzanmalıyım içerisine
Kendime sarılmalıyım
Bu üşengeç titrek kolların çokluğunda
Sevgisizliğime inat
Bir sağa bir sola dönmeli kıvranmalıyım
Böyle yıkanmalıyım Beyhan
Tiksinmem mi gerek yoksa kendimden
Susmak, gülmek mi gerek
Nasıl Beyhan
Nasıl hesaplaşırız kendimizle o zaman
Nasıl dileniriz bir gün
Kalbimizden
Mazimizden
Kendimizden aman

Üzülme Beyhan
Görüşürüz belki bir gün
Adamlar adamlığı
Kadınlar kadınlığı
Kalp kırmamayı
Sus pus zamanlarında öğrendiği zaman...

Gülümse Beyhan...
Güle güle Beyhan...