Sorgusuz Sualsiz Şiiri - Kasım Kobakçı

Kalabalıkların o kararsız gürültüsü,
Dalgalanır, bir bu yana, bir o yana,
Belirir ufukta yine, o kaçınılmaz soru,
Tek başına mısın, yoksa onlarla birlikte mi?
*
Çizilir bir rota, alışılmışın dışında,
Kimsenin bilmediği, bir name seçilir başka.
Özgün bir duruştur bu, benzeri olmayan,
Kutsal yalnızlık, kalabalıklara yeğlenen.
*
Olursun kendi izinde, kimseye danışmadan,
Bir başkaldırı olur bu, düzene dayatılan.
Bütün o sürüyü, geride bırakaraktan,
Yapılmamış yollarda, tek başına yol alırsın.
*
Tuğla tuğla, kendi düzenini kurarsın,
O anda başlar, çatışması fikirlerin.
Mesafeler girer, gönüller arasına,
Reddeder bu sahte uyumu, senin ruhun.
*
Artık anlaşılmaz olur, tüm düşüncelerin,
Ayrı düşüyor, zihinleriniz birbirinden.
Asla bilmezler ki onlar, farklı olanı,
Veya kördür gözleri, hiç görmezler ayrı.
*
Bir beraberlik içinde, sorgusuz sualsiz,
Bu yol değildir, benim yürüyeceğim yol.