Doğuyor yine hüzünle, derbeder gönlüme keder,
Eyledin nihayet dünyamı zindan, içimi heder.
Firar eder umutlarım, halim Mecnun’dan da beter,
Azat eyle sahiplenmediğin tutuklu ruhumu, bu işkence yeter…
Gülmedi bu bahtsız gönlüm, düştü hep ah u zara,
Güleceği de yok gibi, uzanıyor yolu mezara.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta