Sonsuzluk Suyu Şiiri - Selçuk Haskul

Dağlar, taşlar sevgime şaşkınca bakar,
Özenirler, kavuşmaya çalışırlar,
Hiç sevemezler, benim sevdiğim kadar,
Hep, uzaktan uzağa bakakalırlar.

Pek güzeldir sevmeyi bileni sevmek,
Pek benzer, sanki cennete geri dönmek,
Ölüm yok sonunda, bu ebedi gülmek,
Susmak yok sonunda, bu ebedi sevmek.

Döner her insan sonunda evlerine,
Taşlardan olmayan, sonsuz bir evrene,
Hiç sonu gelmeyen, dipsiz bir sevgiye,
Döner her insan sonunda evlerine.