Sonsuzluğun Hikâyesi Sen

Bir gün, senin gözlerine baktığımda
anladım ki zaman yalnızca bir yanılsamaydı.
Ne dün vardı, ne yarın;
yalnızca kalbinin ışığıyla aydınlanan
o tek “şimdi”.
Sen yanımdayken,
geçmiş acılarımın yükü eriyor,
geleceğin belirsizliği kayboluyor.
Çünkü biliyorum:
Sonsuzluk, benim için
senin elini tuttuğum anın içindedir.
Tutkumuz ateşten yaratılmıştır
ama o ateş, kör bir ihtiras değil,
yolumuzu aydınlatan bir meşaledir.
Bedenimiz yanarken,
aşkımız birleşiyor
ve ben hissediyorum ki
bu aşk, insanın Tanrı’ya en çok yaklaştığı
o gizemli anlardan biridir.
Dudakların bana yalnızca zevki değil,
varoluşun anlamını da fısıldıyor.
Tenin bana yalnızca arzuyu değil,
duyguların saflığını da armağan ediyor
ve ben biliyorum,
seninle olmak,
yeryüzünde cenneti tatmaktır.
Ey sevgilim,
biz zamanı aştık;
çünkü aşk, göreliliğin en hakiki kanıtıdır.
Geçmiş, gelecek, şimdi…
Hepsi bizim kalbimizin ritmine boyun eğdi
ve bir gün bedenlerimiz toprağa döndüğünde,
biz yine buluşacağız,
aynı ateşte, aynı ışıkta,
sonsuzluğun koynunda.
Aşk