Sonsuzluğa Süzülen Vapur Şiiri - Mesut Y ...

Yaşlı bir vapurum ben Boğaz’da,
On yıllardır taşırım insan yükünü;
Balıkçı çığlıkları, simitçi tezgahları arasında,
Haşarı çocuklar gibi kaçar dururuz dostlarımla,
Bir oradan bir oraya…

Soluklarınız, yorgun iskelelerde;
Tahtadan merdivenler tarih kokar her adımda.
Güneş bacamdan süzülürken,
Kara dumanlar kaçar birden.

Kaptanla mesai arkadaşıyız,
Soğuk suların ortasında;
Her gün yarışırız martılarla,
Kazananı belli olmayan bir oyun…

Güvertemde aşıklar sarılır;
Sevgi can simididir onlara.
Meltem rüzgarları yarenlik eder yaz günlerinde,
Tarihin fısıltıları kulağımda yankılanır.

Fotoğraflarda bir figürüm ben,
Boğaz’da, gün batımlarında ölümsüz;
Bazen İstanbul’da bir aşkın doğum yeriyim,
Bazen efsanelerin sessiz tanığı.

Ağır ve vakur,
Sonsuzluğa süzülen, köpük köpük bir an;
Martıların çığlığıyla birleşir,
Ve Boğaz’ın gizemli ruhuna karışır…