gözlerinde kaybettiğim yıllarımı
bulamıyurum karış karış gezmeme rağmen bu şehri
saçlarındaki bir tek tel şahit olabilseydi oğruna çekilenlere
renk renk soluyur baharkarım
damla damla gözyaşı süzülür her vakit
namluya sürülen mermi gibi soğuk ve örkütücü yokluğun
sensizlik ve yokluğunun belirsiz fırtınası
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta