Sonsuz Oyun Şiiri - Kasım Kobakçı

Sana sundum aklımı,
Seni gördüm karelerde,
Yavaşça içeri sızdım boşluklarından,
Bir şifre gibisin, şimdi önümde sen,
Okudum tüm gizlerini, en karanlık yanından, en derine,
Şaşırdım seni çözerken, mantık gibi ayaktayım dimdik,
İçinden fısılda diyorsun sen ise, harfini bile oynattırmadın bana,
Şimdi anlat bana hele, neydi sırrın, fısılda hele,
Kör bir düğüm olup, kalma karşımda.
*
Sana sundum aklımı,
Derinden hissettim, bu defa karmaşanı,
Yavaşça girip, çetrefil yollardan içeri,
Bir şifre gibisin, şimdi önümde sen,
Yanılgımı kutladım bu kez de, en bilindik yanımdan, en uzağıma,
Bütün evrene, acizliğimi duyurdum, tüm ayakta bekleyenlere,
İçinden, ara diyorsun sen ise, sembolünü bile kıpırdattırmadın bana,
Şimdi anlat bana hele, neydi o kaybın, ara hele,
Kaçma aklımdan, bir harf gibi uçup.
*
Sana sundum aklımı,
Bütün benliğimle dalıp, verdim selamı,
Varmış gibi bin parçam, üzerinden aşırıp,
Bir şifre gibisin, şimdi önümde sen,
Bırak anahtarı benim ufkuma, merdiven gibiyim diyorum sana,
Dehlizlerine ineyim, fikir olup labirentinde,
Daha da varsa eğer senden, gönder beni çıkışı olmayan labirentlere,
Açıl dedim, ama mantığı aldın zihnimden sen,
Terk edip uzak ihtimallerimi, ansızın kapandın,
Hapsettin beni, çözümsüz denklemlerine,
Bul diyorsun, bul sıkı ipuçlarını, kaybolurken ben sende,
Yok oldum ben, labirentin tam ortasında,
İçimdeki sesi, duyman için,
Bir bilmece olup, ardımdan baktın şimdi sen,
Zorlaşacak diyorsun sessizce,
Haydi bakalım, çözülüp, bambaşka bir soru olursun artık,
Sakın pes etme diyorsun.
*
Hatırla, ey muamma hatırla, geri dön bana,
Tekil aklımdan, söz ettim bütünümüze,
Harfler dağılıyor, uçuşarak üzerimize,
Boşluklarda saçıldım, varoluşun gizemi gibi,
Son bir nefes aldım senden içime ve orada durdum,
Bilerek, geri üflüyorum zihnimden seni,
Bir soru işareti yükseldi içimden, sonsuz kâğıdıma,
Ayırdın beni ikiye, kare matrisinde,
Doğruyla yanlıştan başka, bir şey bilmem oysa,
Bulamazsın ki deyip, gülüyorsun,
Hesap edemedim işte, bir türlü bunu,
Kendime gelmeyince uzun süre, o anda yitirdim seni,
Açıkçası, sonunda bir anda çarpıldım sana,
Ve sen, geçip gittin usulca zihnimden.
*
Kaçırsam da gözlerimi senden,
Rüyalarımda buldum ama seni,
Yavaşça girdin, uykumdan içeri,
Bir şifre gibisin, şimdi zihnimde sen,
Tüm kaçışlarımı gördün, iki hamle mesafesinden, en yakına,
Önünde durur iken vazgeçtim, akıl gibi savunmasızım yatakta,
Elini bile oynatmadan, aç bak diyorsun sen ise bana,
Şimdi göster bana hele, bak neyin var, gör bak hele,
Kapanıp kalma, kilitli bir kutu gibi.
*
Kaçırsam da gözlerimi senden,
Kaçışını hissettim, bu kez derinden,
Ürpererek dokundum, anlamsız yüzeyine,
Bir şifre gibisin, şimdi zihnimde sen,
İlan ettim pes edişimi, yerden en yükseğe,
Köşelerden izliyorsun geri çekilişimi, noktalar hala yerinde,
Rengini bile değiştirmeden, eğil diyorsun içinden ise sen bana,
Şimdi anlat bana hele, neyin var, ne oldu eğil hele,
Kaçıp durma aklımdan, bir cevap gibi.
*
Kaçırsam da gözlerimi senden,
Boşlukta uzaklaştım, bütün varlığımla,
İki fikrim varmış gibi, aşırı katmanlarında,
Bir şifre gibisin, şimdi önümde sen,
Bilmece gibi ufkumdasın diyorum, yanıtımı ver benim,
Benliğime köle olup, bulayım ben şifreyi,
Düşür beni, varsa eğer, dehlizinden daha da sonu gelmez boşluklara,
Kalem oldun elimde sen,
Terk edip, karaladın tüm ipuçlarını,
Zincirledin beni, anlamsız sembollerine,
Sil diyorsun, iyi sil benden geriye kalanı, kaybolurken ben,
Tam sorunun başında, pes ediyorum ben,
Yanılayım diye, kendi aklıma,
Ardından bakıp ben, vedalaştım seninle,
Yoktu ki cevabım, diyorsun sessizce,
Koca bir hiç olup şimdi, kayboluyorsun, haydi uğurlar olsun,
Sakın arama beni diyorsun.
*
Hatırla ey muamma, hatırla beni, geri gel bana,
Kendi yanılgımdan, göz ediyorum bütünümüze,
Havada uçuşurken, siliniyor rakamlar,
Yitiyorum kendi boşluğumda, varoluşun gizemi gibi,
Son bir ipucu alıp senden yüzüme, oracıkta donuyorum,
Bilerek, hiçliğe geri atıp seni,
Çıplak zihnimin içine, bir hüzün çöküyor,
İkiye bölüyorsun beni, sonsuzluk düzleminde,
Şüpheden, olasılıktan başka bir şey, göremiyorum,
Yanıldın ki deyip, gülüyorsun,
Çözemiyorum işte, bir türlü bunu,
Uzun süre dönmeyince içime, o anda kaybettim seni,
Açık havada, çarpıldım sonunda sana,
Ve sen, geçip gidiyorsun içimden,
*
Anlıyorum şimdi seni bütünüyle,
Ne bir soru sordun, ne de bir yanıt bekledin,
Zihnimde tuttuğum, bir aynaydın yalnızca sen,
Hepsi bendim, karelerin, harflerin, şifrelerin,
Arıyordum ben kendimi, senin dolambaçlı yollarında,
Çözmeye çalışan da, çözülen de bendim,
Artık ne sen varsın, ne de ben,
Ne bir soru, ne de bir cevap,
O sonsuz oyun kaldı, sadece geriye.