Sonsuz Güz Dönemi Şiiri - Harun Ertaş

Unuturum dedim seni, unuturum
Yemek yesem aklımda sen,
Su içsem kalbimde dolaşan sen
İnanki biran bile unutmaya çalışmıyorum

El ele tutuşan çiftler görüyorum sokakta,
Sonra eve gelip sırılsıklam ağlıyorum
Anımsamak için bir resmine bakıyorum
Sonra değiyor sızı kirpik uçlarıma

Yatağa uzanıyorum seni düşünerek
Yaşlarım yatağa değişiyor ümitsizce
Bir film açıyorum yada bir şarkı
İkisinde seni hatırlatan birşey buluyorum

Sonra sokağa çıkıyorum tekrar
Mazi canlanıyor gözümde
Duvarda yazılı harfini bile görsem
İstemsizce yaşlar düşüyor zemine

Elimde döndürecek bir yol yok ki
Sende gelmemeye ant mı içtin,
Yağmurlar yağacak, yapraklar solacak
Gözümde sonsuz bir güz yaşanıyor

Başımı koyacak dizini arıyorum
Resminle bu hayali azaltmaya çalışsamda
Her defasında hakikate yenik düşüyorum
Sonrasında da bahar gelmiyor artık

İnan rüyalar görüyorum seninle alakalı
Ya bir tebessüm ediyorsun bana
Ya da hiç gelmeyecekmiş gibi
Bir gelsen aslında dualarım kabul olacak

Yolumun üstünde bir cami var
Her defasında dua ederim
Hem mutlu ol hemde nasip ol diye
O kadar mı bahtsızım ikisi de kabul olmuyor

Gözlerinde binbir ayna var
Ne olur ki sadece birinde kendimi görsem
Bende unutacak akıl yok bu bedende
Soldursan da çiçekleri, açarım bir şekilde