Sonsuz Bekleyişim Şiiri - İzzet Gayretli

​Beklediğim gelmedi, oysa umutlarım "gelecek" derdi;
Damla damla yağmaktan yorgun düştü göz pınarlarım.
Her an, her dakika adını mırıldanır,
Kurumuş, çatlamış dudaklarım...
​Zor deme!
Beklemek, karanlık dünyamın mum ışığıdır.
Bir kelebeğin dünyaya sarılışı gibi sarılır duygularım;

Geçmiş acıları düşünüp, yarınlara uzanan.
Masum ve temizdir bu sevda;
Kirli eller dokunmamış umudumdur her bekleyişim.
Ondandır bu sonsuz bekleyiş,
Ondandır bu yanan yürek!
Sanki zaman durdu da takvimden yapraklar bir bir düşmüyor.
​Bu yorgunluk gideni beklemekten değil,
Bekleyişimin kanıtıdır.
Son nefese kadar sürecek bu bekleyişten;
Ağarmış saçlarımın karbeyazı şakaklarımda.
Benden başka, seni kim fark eder?
Kış güneşi gibi doğuyor...
​Bazen umutlarım,
Yüreğimi ısıtmak yerine o güneş donduruyor, işte.

Her nefeste seni anmak, bana bir yemin.
Sönmüş bir yıldızın yeniden doğuşu gibi beklemedeyim;
Yokluğunda çaresiz kalmış ruhumun tek ilacısın.
Ne zaman biter bu gurbet, ne zaman diner bu sancı?

Dile gelir mi duam, bir gün son bulur mu bu acı?
Kaderime yazılmış o tek inanç:
Gel ve kurtar beni bu sonsuz kederden!
Bu yeni bir hayattır, seninle başlayan, seninle biten.

Bu yeni bir bahardır, ruhumun donmuş toprağını yeşerten.
Sonsuz bekleyişim...
Beklediğim gelmedi, oysa umutlarım "gelecek" derdi, sonsuz bekleyişim...

​İZZET GAYRETLİ