Kahreden hasretlik
Yüreğimde derin yara
Gurbet ocağın sönsün derim
Ayrılmasın gönüller yardan
Yanan ateş hasretliktendir
Tüten duman yalnızlıktan
Vuruldu bir uçurum derinliğinde
Yaylada bir seherin serinliğinde
Avcıdan yarasını gizlercesine
Çığlıgını gömerek devrildiginde
Vuruldu ciger parem kanlar içinde
Devamını Oku
Yaylada bir seherin serinliğinde
Avcıdan yarasını gizlercesine
Çığlıgını gömerek devrildiginde
Vuruldu ciger parem kanlar içinde




Dünyanın ocağı sönsün ki bazı insanlara acımıyor bindikçe biniyor üstüne görülmeyen
Bir yüktür dünya acıyı gönül çeker söylesen de ağlasan da ne duyan ne bilen olur dert
İnsanla gelir gider kimsenin anlaması da imkansızdır tebrik ederim saygılar
Sönsün gurbet ocağın
Bir daha yanmamak üzere
Boşta kalan elim tutacak dal arar
Dağlar kadar hasretlik boyu aşar
Dert ortağı sanki göklerdeki yıldızlar
Ah gurbet ah sönse ocağın
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta