Sonrası Meçhul Şiiri - Bekir Dalkıç

İnce bir sözü çok gördünüz, soldurdunuz söğe söğe,
Bir kuşu katlettiniz, hunharca taş atarken göğe.
Tam düşecekkken tuttum onu,
Sinsice geldi biri, sessizce arkamdan itti beni.
Bir derede boğuldum, hem de elimdeki oltayla,
Bir balığa sarıldım kıyıya attı beni.
Vurdum ensesine küflü, kör bir baltayla,
Döndü de bir gülümsedi yüzüme, kalbimden etti beni.
Kalbimden.

Kuş öldü gökyüzü üç gün tuttu yasını,
Üç gün.
Sonra dindi yağmur, kurulandı güneş.
Tel tel dökülüyordu o sapsarı saçları yerlere giderken.
Yürüdüm ardından üzgün üzgün.

Balık öldü, hep içene attı deniz.
Fokur fokur fokurdayıp duruldu sonra.
Dalgalanıp durdu ve usulca döktü içini sahile.
Uzandım kumsala usulca.
Uzandım usulca.

Gittim gittim, bin tepeden aştım,
Bin tepeden düştüm, ölemedim, yine yaşadım.
Aradım durdum, aradım durdum, aradım.
Bin mahluğa sordum, danıştım.
Bir saadet aldım nüfuzuma yapamadım, sonra tekrar boşadım.

Çektim kürekleri fersah fersah, nice yollar katettim, bulamadım bir liman.
Bin asır aradım durdum kendimi kendimde, bulamadım bir an, bulamadım bir can, bir  canan.
Kayboldum durdum içimde, içimin de içinden.
Yine kendi gönlümün kuyusunda boğuldum,

Bir ağaç buldum kovuğuna sığındım.
Soyutladım kendimi, kabuğumdan soyundum.
Uyudum uyandım, bahar geldi.
Dal oldum, çiçek açtım.
Yaprak yaprak döküldü

Koştum koştum yemyeşil bir gölete atladım.
Bir kaya buldum derime sürttüm, sırtımı  sıvazladım.
Döktüm saçıma suyunu, pırıl pırıl pınarların.
Bir şelaleden aşağıya atladım.
Çarpa çarpa düştüm yere, cesedim yerde sere serpe,
Kabuğumdan çatladım, çıktım, çırpındım, çırpındım,
Rüzgar esti, açıldı kanatlarım.
Pır pır uçtum gittim.

Oysa üç günmüş hayat dediğin.
Oysa üç günmüş hayat dediğin.
Sonrası meçhul.