bir sonbahar sabahı
saçların rüzgara inat dalgalanıyordu
gözlerin kışın açan güneş gibi parlıyordu
ve sen yalnız bir günde yalnız başına dolaşıyordun
sonra biri geldi boynuna sarıldı öptü seni
...o an yıkılmıştım gidip adamı boğmamak için kendimi tuttum
sinirimden koştum tek sığnağım olan yere
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta