Umutlarım; susuzluktan boynunu büktü.
Yeniden gel çal kapımı
Bir damla su dök yüreğime.
Hani yarına dair özlemlerimiz vardı,
Erteledik yine geleceğe.
Bu sene olmadı belki başka seneye.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Şiir.., öylesine yürek dolusu bir çağrı ile yüklü ki.
Ve belli..., çağrıyı alan son kez gelip sessizce içeri girdiği zaman yürekte yer yerinden oynayacak...
Kutluyorum sayın Müjgan Asil Kefeli...
Çağrının en güzelidir 'şiirle' yapılanı... Hele bir gönüle çağrıysa bu, çok daha anlamlı...
Şiir; biraz kırgın, biraz umutsuz bir yüreğin 'sessiz çığlığını' işlemiş dizelerde... 'Bugün olmazsa vuslat, yarın nerden belli?' diyerek.. Ben de derim ki, 'aşk çaresiz değildir..' Hiç ummadığın anda gelir kapına..
Şiiri ve değerli şaireyi kutlarım..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta