Son kez.. Şiiri - Suskun Adam Zeynep

Bu gece son kez
Senin sokağında gezdim,
Adımlarım yankılandı taş kaldırımlarında.
Her köşede senin gölgen vardı,
Her köşede senin suskunluğun…

Senli sevdamı sokağının tavanına astım,
Bir bayrak gibi dalgalandı karanlıkta.
Kime el salladı rüzgar,
Kime anlattı bu sessizlik,
Bilmiyorum…

Bütün duygular asılı kaldı
Sokak lambasında.
Bir ışık yandı, bir ışık söndü,
Kalbim gibi titrek,
Kalbim gibi yarım.

Pencere ne kuş kondu
Ne de bir ses duyuldu.
Sadece yüreğimden kanat çırptı
Bir çift kırık düş,
Ve senin sevgisiz derin uykunda
Bir yıldız daha söndü.

Benim uykusuz gecelerimin birinde
Saatler sustu, rüyalar kaçtı.
Yüreğim sokak çocukları gibi yetim,
Sahipsiz, korunaksız,
Gözlerinden bir damla merhamet ararken
Karanlığa sığındı.

Şimdi aklımı yitirdiğim caddelerde
Rüzgarın savurduğu yaprak gibiyim.
Ararken buldum kendimi,
Kendimde sana rastladım,
Yine sen, hep sen…

Artık bil ki,
Ben en çok sana kırıldım.

Ve yine de,
Son bir dua fısıldadım karanlığa:

Sana veda eder gibi fısıldadım:
“Sen uyu diye…”

@dsız..
12 Eylül 2025

02:30