Son Kasım yaprağı gibisin,
Hani düşme diye dua ettikçe
Düşmeye meyil ediyorsun.
Düşeceksen düş diyor asi yanım
Sol yanım diyor ki:"Dur düşme
Düşersen biteriz,
Biter bu yürek,
Biter bu sokak,
Biter bu şehir,
Biter bu Dünya"
Sen düşme yeter ki,
Ben baharı getiricem sana tekrar,
Bak Güneş'i çağırıcam,
Bizi hiç terketmeyecek Güneş.
Son Kasım yaprağı gibisin
Rüzgar esecek aklını alacak diye
aklım çıkıyor,
Aklım çıkıyor aşkım çıkmıyor canımdan.
Azrail canımı almaya gelince
Önce seni çekecek ruhumdan zaten.
"Düş u/lan düş
gübre ol toprağa" demeyi öyle isterdim ki
Olmuyor diyemiyorum...
Son Kasım yaprağı gibisin
Sanki sen düşersen,
Hayal etmek bile kötü.
Toprak kabul etmez,
Rüzgar hiç sürüklemez önünde,
"Git"der seni görenler "git
Senin bir sahibin var"
"Sana ümit bağlayan var git" derler.
Son Kasım yaprağı gibisin
Düşmenden korktuğum kadar hiçbir şeyden korkmuyorum.
Mine Yılmaz Sevinç
08 Kasım 2023
15:21
Kayıt Tarihi : 14.6.2025 00:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!