Son İstek Şiiri - Kasım Kobakçı

Güneş doğmadan uyanırsan,
Beni son bir kez, görmek istersen,
Duyulmayan bir rüzgâr eserse,
Ve eğer beni, sessizce bulursan.
*
Yüzünde garip bir tebessümle,
Gözlerinde, gizli bir sitem var,
Sanki bir söz vermiş gibi, göç edene,
Boynu bükük bakıyorsa, duvarda duran anılarım.
*
Odamın ışıklarını kapat,
Alnıma, bir kez daha dokun,
Bir süre için, kederlerini unut,
Benim için, sessizce ağla.
*
Her boş odada, ruhumu hisset,
Hâlâ yanan, mumumu üfle,
Açık penceremden, dışarı süzül,
Tüm şehre, gidişimi duyur.
*
O zaman, gel yastığıma,
Kalbimi, bir veda busesiyle rahatlat,
Uğruna çektiklerime değer,
Bu senden, son isteğim.
*
Yine bir gece, beni düşlersen,
Benim için, Tanrı'ya yakarırsan,
Gözlerinde, bir damla yaş,
Ve eğer beni, hareketsiz bulursan.
*
Ellerinde, titreyen bir kalp,
Yüzünde, bir parça hüzün,
Sanki, bir ahit vermiş gibi ölüme,
Gözleri doluyorsa, duvarda duran anılarımın.
*
Penceremin perdelerini çekme,
Elini, son bir kez uzat,
Bir an için, acılarını unut,
Benim için, sessizce fısılda.
*
Her boş odada, beni ara,
Hâlâ yanan, mumumu söndür,
Açık kapıdan, dışarı çık,
Tüm şehre, gidişimi duyur.
*
O zaman, gel yastığıma,
Ruhumu, bir veda öpücüğüyle teselli et,
Uğruna çektiğim, her şeye değer,
Bu senden, son isteğim.