I
Son gelenler gittiler en son azığımızla,
Türkümüzü susturduk kendi dudağımızla.
Ne sen beni anladın ne ben anlatabildim,
Ne saatlerimiz durdu, ne seni tutabildim.
Kurşun olup vururken ne varsa düne ait,
Her sey birdenbire oldu.
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Devamını Oku
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Kendi ayak izlerim bir gün yitirir beni,
Yitik/sin’in taşına elbet götürür beni.
Şu yorgun semazen ki; yine narında döner,
Son demimde ışığım bakışlarında söner.
Şimdi güldüğün şiir yarın dokunur elbet,
Bugün okumadığın okunur ilelebet.
Dinmeyen bu fırtına alır götürür beni,
Kendi ayak izlerim bir gün yitirir beni.
Elbet anlayacaksın, inan ki biliyorum,
Gülüm, senin gittiğin yollardan geliyorum.
Çiledir ıstıraptır -kıyamam- kaybolursun,
Aradığını değil cellâdını bulursun.
Anılar küser sana, fotoğraflar sararır,
Dün “Biz”imle şenlenen pencereler kararır.
Sitem değil yazdığım, sadece inliyorum,
Bir gün anlayacaksın, inan ki biliyorum…
Sayın Özcan mükemmel bir esere imza atmışsınız...Kutlarım, tebriklerimle...
kalemiyin tadında olan bu güzel şiiri paylaşıma sunan usya selam olsum yüreğine sağlık üstad sevgilerimle
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta