Son Durakta, Son Yolcu Şiiri - Okhan Uçar

Çok kötüyüm,
Ne kadar yalnız bir yaşama sahip olduğumu anladım
Bir kez daha...
Son kez olsa keşke
Son bir kez uyusamda uyanmasam
Ey rüyaların vazgeçilmez başlangıcı
Ey ölümün o bilinmez mahmurluğu
Ve sen yaşam denilen
Nalların toprakta bıraktığı
Uğursuz nar çiçeği kokusunda tımarsız ve umarsız büyüsü
Kapı ağzında üşümüş bekleyen kekre şurup tadında
Kaderden bozma hayat uydurması
Beklediğim ıssız ve ürkek vazgeçişlerin
Sade durak çatı sundurmaları
Ben burda etten kemikten bekleyip
Sıkıldım artık tespih niyetine her günün sabahını
tek tek çekmekten
Hani nerde o serin şafak kokan huzur
Hani şimdi nerde o
Dik durmak pahasına her cefasını özümsediğim gurur
Elma dedim, hadi şimdi
Armut sadece ayıların sözlüğünde anlamını bulur