Yıllardır dost diye güvendiklerim,
El olmuş bir kere ne desem boştur.
Rüzgârda kül gibi yitirdiklerim,
Savrulmuş bir kere ne desem boştur.
Maziye dalınca bir an gözlerim,
Dilimin ucunda donar sözlerim.
Hedefe az kaldı derken, dizlerim,
Yorulmuş bir kere ne desem boştur.
Tutuşmaya görsün gönül korusu,
Fark etmez yangında yaşı, kurusu..
Masumum ve lakin ahret sorusu,
Sorulmuş bir kere ne desem boştur.
Esrarla kaynarken hayat denizi,
Ne çıkar bulunmuş failin izi..
Gönlümün yeşeren en son filizi,
Kırılmış bir kere ne desem boştur.
Tanrım yüz çevirme dileklerime,
Gayrı hasret çökmüş iliklerime..
Kader kelepçesi bileklerime,
Vurulmuş bir kere ne desem boştur.
YAŞ der; benim olan nefreti, yası,
Bilmem yalan dünya kimin dünyası..
Son arzum bir tekme.. idam sehpası,
Kurulmuş bir kere ne desem boştur.
31.12.1976
Mehmet YaşKayıt Tarihi : 9.9.2014 20:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)