Son Şiiri - Emin Özcan 1

Bileklerimde kartal tırnaklarının izi
Var oluş yok oluş arasında bir yer
Doğu bir zamanda yırtıcı bir sel
Kahır mevsimi bir düzen ve
Susmak bilmeyen bir dozer
Kulaklarımın penceresinde...

Dozerin dişleri kemiriyor etimi
Tanrı hangi çağa denk getirdi bedenimi
Neden yok olmuyorum ve
Neye yarayacak bu kalan ömrüm...

Bilmiyorum...

Bir kafeste ruhum kuşlar gibi
Bıraksam uçmuyor
Konuşsam susuyor
Son bir kıvılcımı ateşin
Bir yorgun geceye emanet
Sevgilim yüzümde cinayetler işliyor...

Bir kuş ruhumun yaralarına basıyor
Değirmen dönüyor
Su akıyor
Kırmızı bir renk değil bu
Damarlarımdan bir acı geçiyor
Bir boğaz sıkması nefesim kesiliyor...

Bir merdiven lazım ömrüme
Çıkmak için bu kalan ömrümü
Yoksa bu kadar ihanet
Çok geliyor bana
İnsana artık herşey yakışıyor...