Dumanlı başım,gözler buğulu,
Olmayan melodi çınlıyor,
Sesi yalnız benim kulağımda.
Benden hiçbirşey kalmayan bedenimde,
içim senle dolu oturuyorum.
Kendime her gelişimde,
tekrar sömürüne uğruyorum.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




içim senle dolu oturuyorum.Ne kadar güzel bir benzetme .tebrikler üstad.
Aşk kendi içini görmek ve orda başka bir varlığı yaşatmaktır. Gerisi önemli mi?
Şimdi ben senden ibaretken,
Sende kendimi hiç göremiyorum.
//
'Sanırım karşılıksız sevginin duygu dolu az ama öz anlatımı olmuş,kutlarım sevgiler....'
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta