Gül soldu gönlümde bozuldu bostan.
Benim bu gönlümde muradım kaldı.
Haraba yüz tuttu bende gülistan.
Daha o gönülün ne tadı kaldı.
Böyle devretti bende bu fena.
Gün be gün artıyor gördüğüm cefa.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
