Sökün Ayı Şiiri - Ömer Gümeli

Hasreti vuslata ısmarlayan başka
Kara kışı goncaya eriten kav başkaydı

Derler ki
Çocukta büyük ve ulu şefkatiyle saran Tanrı
Varmış ve uluymuş
Büyümüş kış
Bahara geb olmuş
Çocuğun boyu biraz uzayınca meşke doğru
Ekmek parası peydah olmuş

Hızlanınca mevsim yani
Balam goncaya verince belini yaz gelirdi
Durup düşünmeye hacet kalmaz
Geriye düşüp kalan
Durmaz toprak olurdu

Erkenden yiten analar gibi
Kavrulup kupkuruya sararıp solan başaktandır
Gayrı Tanrının eli katliam ve kandan
Vurunca garibe acıtır şamarı

Sadece büyümüşleredir erkenden yaşlanmak
Hep gidene yanarız amma
Bubalar en sona kalır ve ölünce hatırlatır
Ab-ı hayat
Bitti çocuk

Hani iman benden söküldüydü dün
Minnaktı dilim
Gün erkenden döndüydü az iriye
Baksana bizi diken terziye
Sararıp soldum
Ne Allahtan ne bahardan ne çiçekten kalmış az sonraya
Baksana bana
Ben de baba oldum... / Gidenlere Ağıt