Kanıt yok düzgün ve temiz esintili buna karşı.
Genç öldüm, düşürdüm geride bıraktıklarımı.
Atsızlarca denizde vuruldum, karada boğuldum.
Bilinmem yeşereceğim yer meçhul burada.
Ev dediğin ne duvar ne balkon betondan.
Göz kırptığım kalbi var her ağacın.
İnsan kalpsiz nasıl yaşar anlamadım.
Kafaya koymuş yola düşmüş üşenmemiş.
Kıyar sana bana gözü kara aptalmış.
Vesvese sarmışsa bedeni, ilham eder dememeyi.
Eksilir gitse de bir damlacık akıl.
Sokaktakine evde mutluluk imkânsız.
Kenan Gezici 20/07/2025
Kenan Gezici
Kayıt Tarihi : 21.7.2025 10:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!