Yanlızlığına terkedilirken sokak
sıra sıra uzar kaldırımlar.
Ay vurur camlarına bu evlerin.
Sokak lambaları boşa yanar.
ne bir bank var altında,
ne de buluşan sevdalılar.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Çook güzel..:))
Öner Kaçıran
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta