Sokağımdan Şiiri - Ruhi Hatunoğlu

Sonbahar rüzgarında dağılırken saçları
Bir periden farksızdı geçerken sokağımdan
Haleye dönüşmüştü başında ki taçları
Bir keklik sekişiydi sokağımdan geçerken
***
Dağlar karla kaplandı saçımda ki ak gibi
Her gördüğümde onu oldu gönlüm tabibi
Toprak nasıl alırsa karlarda ki nasibi
O da bir ceylan gibi yürürdü sokağımdan
***
Ben de çok iz bıraktı kumral saçlı o güzel
Dudağı kıpırdarken söylerdi sanki gazel
Dökülürdü omzundan ipek saçları tel tel
Denizde dalga gibi geçerdi sokağımdan
***
Bakınca gözlerine titrerdi bu bedenim
Beni benden alırken bir oydu güldürenim
Aşk dolu duyguları onda buldum eminim
Rüzgarsı nefesiyle eserdi sokağımdan
***
Binbir çiçekten bile tazeydi gözlerimde
Mutluluğu bulurdu besteli sözlerimde
Sönmesin diye onu besledim közlerimde
Fırtınalar estirip geçerdi sokağımdan
***
Ruhi de ki bu aşkı zaman tutsak kılıyor
Ustura keskinliği gözlerde yıkılıyor
Hayal ile düş ile adını sayıklıyor
İz bırakıp yürekte geçerdi sokağımdan.
30.11.2013/OLTU