Bir gece ansızın saplandı yüreğime
Kıllı ellerinizdeki kanlı hançerler.
Herkes biliyordu öleceğimi.
Çıkmadı korkudan kimsenin sesi.
Feryadım neye yarar?
Söyleyin, beni kim(ler) anlar?
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta