Sobelendin Şiiri - Sıtkı Özkaya

ayı tutulmasından tanıdım
güneşi gülüşünden
gözlerim gece rengi
hangi poyraz kurutur dudaklarımı
hangi meltem nemlendirir gözlerimi
silkelesem göğü
mendilime düşer mi gülüşün
tanıdım seni çocuk
yüzündeki acıdan
eyvah
sobelendin

dağları saçlarından tanıdım
denizi dudaklarından
uçurtmam buluta çarptı
düşüyorum
artık dağ başlarında yanar yüreğim
isimsiz bir vadide konaklarım
içime bir kere değdi sızın
tanıdım seni çocuk
sobelendin
gözlerinde biriken hüzünden

dereler türküsünü söylemiyorsa
yağmurun sesi yoksa üşürüm
duyulmaz mı sanıyorsun çığlıklarım rüzgarlardan
geçtim demir kapılardan
Eğrigöl’de boğuluyorum
tanıdım seni çocuk
sobelendin
yüreğimdeki ağrılardan

yetmez mi artık umudun ateşinde ısındığım
tıp diyorum
tıp.!
dinle sesimi
taş duvarlar öyle kalsın
türkülerim sende
ardıç koksu Toroslar’da kalsın
kavgam sende
bergamot koksun yüreğin
sevda sende
unutma çocuk
bir doğru geçer iki noktadan
sobelendin..!

Nisan/2014/Antalya
Sıtkı Özkaya