Çağırıyorsun işte yine
kelepçeli bir mahkum gibi
düşüyorum sesinin tiz perdesinden geldiği yere
kelepçe yetmezmiş gibi
birde pranga takıyorsun ayak bileklerime
duymamazlıktan gelmek mümkün mü ne kelime...
O ses ki
şehrin tüm bulvarlarında
bir pusula kuruyor beynime
önüm-arkam
sağım-solum
SOBE
sanki saklambaç oynuyor benimle...
tebelleş olmuşum bir kere
teslim bayrağını çekmişim göklere
dokununca işte o an kapındaki zile
ne kelepçeden eser kalıyor elimde
ne de prangadan ayak bileklerimde
yüzün özgürlük vaadediyor işte o an
tüm benliğime
görmemezlikten gelmek
karşı koymak mümkün mü?
ne kelime.
Kayıt Tarihi : 27.2.2008 18:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
saygılarımla.
Not:Puan veremiyorum çünkü panoyu açamıyorum.
TÜM YORUMLAR (2)