Akşamları bir başkaydı evimiz,
Soba başında onbir kişiydik!
Neler yapmazdık ki!
Çok şeyimiz yoktu,
Yokluğun farkında bile değildik,
Çünkü reklamlar yoktu...
Nasıl uyuduğumuzu bilmezdik,
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
