Akşamları bir başkaydı evimiz,
Soba başında onbir kişiydik!
Neler yapmazdık ki!
Çok şeyimiz yoktu,
Yokluğun farkında bile değildik,
Çünkü reklamlar yoktu...
Nasıl uyuduğumuzu bilmezdik,
/ey aşk
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Devamını Oku
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
