Siz İnsanlar Şiiri - Doğan Kaya

Siz insanlar zaten yoktunuz
Gölgelerinizin ayak izleriydi kaldırımlardaki
Gülüşleriniz yoktu, yoktu o şen kahkahalarınız
Evleriniz yoktu , yoktu arabalarınız.
Çünkü siz yoktunuz sokaklarda
O gezinen gölgelerinizdi
Sabahın ilk ışıklarıyla beliren
Sadece uzayıp, kısalan belirsiz karanlıklardınız,
Beni heryerde takip eden karanlıklar
Güneş battımı siz de yok olurdunuz.
Çünkü o zaman her yer karanlıktı
Siz korkardınız karanlıktan.
Siz korkardınız kendinizden.

Siz insanlar zaten yoktunuz
Kulaklarımda ki o anlamsız fısıltılar
Sizlere ait degildi
Yoktunuz yanımda, yoktunuz karşımda
Siz yoktunuz!
Paramparça birer hatıraydınız
Beynimin ıssız bir köşesine gizlenmiş,
Apansız beynimi istila eden bir virüstünüz.
Yok edilemeyen bir virüs.

Siz insanlar zaten yoktunuz, yoktunuz.
Hiç bir zaman da olmadınız!