Şöyle bir soru sorsam: “Siz, hiç bir kişinin hayatını ellerinizde tuttunuz mu? ” Onun yaşam akışının sizin tek bir doğru davranışınıza bağlı olduğunu düşünüp, çaresizlikle kıvrandığınız olmadı mı hiç? Bu kişi hele çocuğunuz olsa, geleceğe dair umutlarınız olsa, yarınların simgesi olsa sizin için. Şimdiye dek böyle bir durumda kalmadınızsa; bu, kalmayacağınız anlamına gelmiyor.
Hepimizin kendini güvende hissetmeye ihtiyacı vardır. Bu nedenle içinde bulunduğumuz durumun hep süreceğine dair bir inanış geliştirdiğimiz görülür, genelde. Hep o andaki kadar sağlıklı, hep o andaki kadar sevdiklerimiz ile birlikte olacağımıza inanmak isteriz. Bu insanca bir istektir elbette, insanca bir güven talebi. Ancak mevcut durumun her zaman o şekilde süreceğine öyle kaptırırız ki kendimizi, böyle sürmesi için bir şeyler de yapmak gerektiğini unutuveririz. Yaşam akıp giderken aslında varlığını unuttuğumuz şey, nedir peki?
Bilgi.
Ancak öyle hap gibi alınmış değil; farkına varılmış, anlaşılmış, sindirilmiş bilgi.
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Toplumsal sorumluluk sahibi her bireyin yerine getirmesi gereken bir anımsatma bu yazı. Duyarlılığınızı kutlarım
En azından bilinçi ve sağlıklı tutulması gerektiğini bu yazı üzerine iyice bellemiş durumdayım, belleğime kazınmış durumda.
Doğru söze ne denir..Üstelik bu kadar ikna edici ise..
güzel bir calismaydi...tebrikler
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta