Giderken yitirdim tüm yetilerimi,
geriye ne kaldı dersen, yetimliliğim.
sen ve yağmur, yani saflık ve gözyaşı,
geride kalan “akıl” ve “gönül”
ikisini de üfledim avuçlarına
sonsuza kadar bırakmamacasına
ve sana emanet kıldım, onları...
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta