Hiç mektup yazmadım yazamadım ve ben… ben hiç böyle de aşık olmadım…Sensiz hiç kalmadım soğuk ve karanlık geceler geçirmedim sensiz,… ağlamadım ağlayamadım gidenlerin ardından.. giden olmadı… hep ben, hep ben gittim ardımda göz yaşı bırakarak.. çünkü… yanmadı yüreğim alev alev ben hiç ölmek istemedim aşk için…ama sen ve tek senin için…
baksana şu halime bak…bana…. bunu sen yaptın…beni bu hale senmi getirdin? Söyle neden..neden? gitmelimiydin illaki sen benden?
Sana satır satır ağladım….kalemim göz yaşı, mürekgebim kan.. göz yaşlarımdan mektuplar yazdım hepsi kıpkırmızı, hepsi alev alev…hepsi ben ve hepsi bendeki sen…
Hayata küstüm ben sensiz…biliyormusun..nefes almak istemedim sensiz…günlerce, haftalarca, aylarca hatta yıllarca….hiç gülemedim…tebesümde hep acılar saklıydı.. hep hüzün vardı gülüşlerde.. sen beni öylesine değiştirdinki, hiç bakmadı gözlerim..hiç görmedi kalbim..hiç tutmadı ellerim….…
Hatırlarmısın…senle uyanırdım ben..birlikte güneşin doğuşunu izlerdik…bizim için doğardı sanki her gün ayni saatlerde…sımsıkı sarılırdın bana..o günler hiç bırakmıycak gibi sarılırdın… sımsıkı…sımsıcak..sevgi dolu, aşk dolu…sen dolu..biz dolu aşkımız vardı…biz vardık günün o saatinde doğan yeniden.. ve her gün doğardık…hiç eskitmedik sevgimizi, doğan her güneşle…biz vardık..
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
