Bütün gerçekleri yalanla çarpıyorlar SİYAH çıkıyor. Sanatın çarpım cetveli BEYAZ siyah beyaza yürüyor.
Her köşebaşı kalleş, minareler, çanlar korkak. Kan revan bir yalnızlık kapımızı çalıyor.
Geşmiş bizi izliyor. Geçmiş bizlerin açmazlarla dolu yalnızlığımızı izliyor.
Yaşamın adı var mı? Varsa bile koymalı mı, bunca tırnak arası, bunca ayraç içi yaşanmışlık varken.
Kış önümüzde ip atlıyor.
Sfinks hâlâ ölümün bilmecesini soruyor. Bilmecenin yanıtı ayrılık belki.
Sfinks hâlâ ölümün bilmecesini soruyor.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta