Zifiri bir karanlıkta körlüğü sınarken ruhum,
Ayışığı olup oturdun yanı başıma…
Okşadın siyah saçlarımı melteminle
Gecenin sükûtunda şiir oldun mısra mısra
Aşkı büyüttün dalgaların tokadında
Ve sevdin sevgimi doyumsuzca…
Veremedin elini elime,
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Şiirinizi
begeniyle okudum
şimdilerin modası fazla mecaz olmasına ragmen ben hoşlandım
Yalnızlığı tüketmek gerek.
Biliyorsun!
çok yalın ve çok gerçek,bilgeceydi...BÜLENT AYDINEL
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta