Sistemin Çocuğu Şiiri - Yorumlar

Merhaba, ben sistemin çocuğuyum.
Bir yerde acı, yüksek sesle dile getirildiğinde daha gerçek kabul ediliyor. Dağınık, sorumsuz, savrulan bir hayat daha çok şefkat topluyor. Çünkü sisteme uymamak, herkesin “kahraman olmalıyım” egosunu okşuyor. Oysa uyum sağlamak; kurallara göre yaşamak, kendini tutmak, başkasının alanına girmemek, kimsenin yükünü sırtına yıkmamak… Bunlar görünmez erdemler. Sessiz oldukları için alkış almıyorlar.

Ben sistemin öğretilerinin öğretildiği yerden geliyorum.
Sus denince susan, kalk denince kalkan, git denince giden, kal denince kalan… Ben sistemin çocuğuyum.

Ben o sessiz disiplinin içinden çıktım.