Sisli Koridor Şiiri - Seyrani Göl

Bir kapı kapandı,
anahtarı hiç olmayan bir kapı.
Eşiğinde kaldı bütün umutlarım,
rüzgâr bile esmedi ardımdan.

Umutlarım ağırlaştı,
adımlarımı geri itti taş zemin.
Sanki yürüdüğüm yol
bana ait değildi.

Yol, sisli bir koridora dönüştü;
her adımda biraz daha unuttum
kim olduğumu.

Gökyüzü bile yüz çevirdi,
karanlıkta kendi gölgem
beni tanımadı.

Anladım:
hayat denen şey,
kendi içimizde kaybolduğumuz
sonsuz bir yolmuş.

Ve biz,
bu yolda,
hep çıkışı olmayan
bir belirsizliğe yürümüşüz.
S.GÖL