Her duygunun anasıdır; Hüzün.
Kimi gözyaşlarını akıtır, kimi yalnızlığı yaşar...
Oysaki; hepsinde aynıdır.
Hüzün, tebessümün kardeşi ise hep bir aradadır...
Soğuk gecelerde; yalnızlığınla beraber iken, bir şiirin mısrasından yada bir melodiden çıkar gelir, karşına.
Bahara küsmüş olan hayaller!
Huysuz bi esinti ile; uyanmış yürek...
Laternadan çıkan melodilerle; şarkılar söylerken, duygular...
Umut! sevgi tomurcuklarını dökmüş, bahara.
Yıllar sonra!
Kocamış bir çınarın gövdesine dokunduğumda...
Seneler öncesi!
Kazıdığım kalbimizin üzerini ellediğimde;
Adın yankılanıyor, içimde...
Öpmeden saatlerce
Bakabilirim gül dudaklarına
Dokunmadan saatlerce
Hissedebilirim gül kokulu tenini
Bir yılan gibi aramıza giren, ayrılık...
Hayallerimi, kanlı kabuslara döndüren zaman...
Kopardı, bizi bizden!
Yüreğime, sensizliğin hançerini batırdıkca;
Harfler kelimeleri oluşturmak için
Sesli harf sessiz harfle dans ediyordu...
Kelimeler seslenebilmek için
Hecelerle dans ediyordu...
Cümle olabilmek için
Hecesiz cümlelerin sesi
Küçük seslenişi ile
Uyanmış parmaklar
Sayfaları karalıyorken...
Nokta konmamış duygular
Yaşamın soğukluğuna attım, umudumu.
Üç noktaya bıraktım, hayallerimi.
Arka sokak hikayelerinde büyüdü, benliğim.
Düş mavisi yalancı sevgilerden uyandım, gerçeklere.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!