Sırkadimliğe İnsanca Şiiri - Seyfi Karaca

Adıyla yaşayasın dileklerine aşk yolundan tutulup
Ömrü boyunca hatırlanacak zaman sonsuzluğuna bebekleşmenin sırrı kadimi
Gönülden kopan tomurcuk yongalarının
Anne çırpınışlarınca kulakları çınlasına bırakılan ninisiyle şefkatlice
Kendi hayatının kollarına atılan gültomurcukluğunun adıyla çağrılmış
Ve en güzel dillerle okunmuş adıyla yaşasına Türk olmak
Nazlı bir çiçeğin nefesinde burcu burcu tütercesine Türk olmak
Üstüste beyazlaşan kar tanelerinden yaşamın yürüdüğü yola düşüp çığ gibi Türk olmak
Tığ gibi yelin yamacında buğday başaklar sofrasında harman harmana Türk olmak
Büyük özlemlerle bulut bekleyen çöllere yürek yandırandan sicim sağnak Türk olmak
Toprağına has
Taşına bağlı
Suyuna serin
Bağına dağına hiç görüşmemişcesine baygın sarhoş
İnsanına türküsünü yanıp
Aşk ile sazlanıp sözlenip
Çağıra çığıra dünya misafirliğini eylenip oynamalara gelip giden doyumsuz bir çocukla
Güneşi ışığa çıkaranla
Gölgeyi sakine serenle
Tarihe sevgili diye not düşüp, ömür nüshası solmadık takvimlere ısmarlayıp yarını
Türlü renk sarmaşıklarıyla heran hermevsim
Vakti zamanötesine yazanla ve ıspatına ihtiyaç duyulmayandan
İsmiyle adlanan insan gibi Türk olmak ve hayatın izi değdiği bütün güzelliklere varıp gelip
Sımsıcak,
Samimi,
Senli benli insan gibi Türk olmak...ve öyle kalmak insan gibi
Ne güzel adıyla yaşlanmak, bu nasip bizeyse ne güzel...
Fakat..
....velakince fakata fakat ki..
Türk olup da değilmiş gibi ona buna kıvırtan yalakalıkla
Kıçıkırık yaylı markalık etiketiyle sosyetelik edenlik
Ne malumdur ki, yarın kimin nasıl işine geliyorsa öyle eşşek başı diye çağrılmayacağına...?
Veya ne malumdur bugün Türk olup da ismiyle kendini kefil kılamayan
Yarınbirgün uluyarak veya hırlayarak herzalıma zıkkıma
Ben artık insan da değilim, demeyeceği....? ? ?

Seyfi Karaca..............Haziran / 12