Sıradan Bir Adam - Ramo Şiiri - Dinmez Er

o sıradan biriydi
standart bir imalat yani
Ramo, mahallenin delisi...
.....
geçip gitmezdi onu görenler
dönüp bir daha bakarlardı
gözleri patlaktı
yuvalarından fırlamış
kafası küçük bir havaalanı
etrafı kirpi dikenleriyle çevrili
ağzı küçücüktü
şıp dudak...
burnu Fatih soylu
kemerli
kepçe kulaklı
Mr. Spok
insanlar...ahhh!
insanlar...
sever göründüler
onu hiç sevemediler
yazdılar, çizdiler
ağız dolusu sövdüler
gün oldu acımasız dövdüler
insan değildiler
zebani kesildiler.
.....
gülmeyi başaramayan
sokak tiyatrosu komiği
herkesin gülme malzemesi
'dünya erkek güzeli
burada yaşıyor.' yazdılar
kapısına yapıştırdılar
yetmedi...
elini kolunu bağladılar
idam yaftası gibi
boynuna astılar
daha ne kaldı etmedikleri
'son arzun nedir? ' demedikleri
saklı tuttu isyanını
usundaki isyan granit kadar sertti
'artık yeter bırakın beni! ' demedi
kimseler duysun istemedi
dağlara taşlara haykırdı sessiz feryadını
güldürmek istemedi
insanlık düşmanlarını
kirli kara elleriyle onlar ki
duru beyaz hayallerini
parçalayanlardı
.....
çirkin kimdi?
güzel kime denir?
asıl güzellik nedir?
bu hesabı kimse yapamadı.
.....
bir ses aktı kulaklarına
başka bir dünyanın kapıları açıldı
aydınlandı içi...
ezik ve solgun yüzünü al bastı
al tomurcuk çiçekler açtı
ışıksız gözleri kıvılcımlar saçtı
bir şarkı sözleriydi belki
belki bir şiirin dizeleriydi;
Ramo bunu bilemezdi.
'sev seni sevmeyenide
bulunur elbet bir seven seni de
sen sev yeterki
sev sevebildiğin kadar
sev seni sevmeyenide.'
ruhu huzurla doldu
Ramo, mahallenin delisi
döndü arkasını yürüdü gitti...
.....
o sıradan biriydi
standart bir imalat yani
Ramo, mahallenin delisi...

Dinmez ER / 23.11.2008 / Çeşme