Kul ne kadar güçlü sansa kendini,
Sineği havada görünce şaşar!
İlimle yoğrulup yense fendini,
Bakarsın onu da karınca aşar!
Kozaya girince böceğin yolu,
Öyle bir dünya ki sırlarla dolu!
Kuş gibi uçunca şaşırtır kulu,
Kelebeğe denmiş kozada başar!
Neden konmaz arı çiçekten dala,
Aklın eriyor mu petekte bala?
Arının sırrını çözmedin hala!
Çiçekten kalkınca peteğe koşar!
Yaratan öyle şey vermiş ki bize,
Hepsi başka değer, hepsi mucize!
Her kelamı özel sanki vecize,
Yürekten duyduğu sevgiyle coşar!
Aslında kendinde hikmetin izi,
Kendi içimizde gizlemiş bizi!
İnsanoğlu bilse özdeki gizi,
Hikmet-i İlahi insanda yaşar!
Şahan’ım kendine yeterse aklın,
Allah’ın lütfüdür sendeki saklın!
Kudretten perdeli görmez yasaklın,
Görseydi fırlayıp yerinden taşar!
Kayıt Tarihi : 9.2.2013 23:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!