Sır Şiiri - Sedat Sakabey Baysal

Seninle,
Bir bebeğin annesine olan sevgisi gibi,
Masum başladı aşkımız.
Bahar mevsiminde,
Tohumu saran toprak gibi,
Sımsıcaktı..
Gönül bahçemiz.
Ne hülyalar kurardık bakarken gözlerimize.
Hani,
Görmesek dokunamasak bile ellerimizle,
Yaşardık sadakati,
Yüreğimizde.
Bir tabur askerin arasında kalsaydın sen,
Ya da saray haremlerinde ben,
Aklımıza gelmezdi şüphe.
Öylesine severdik birbirimizi.
Ya da,
Ben öyle yaşadım aşkı.
Saf ve temiz.
Güvenle!
Bebekler kıskanırdı,
Kelebekler gıpta ederdi,
Masum günahlarımızdaki saflığa.
Melekler bile gülerdi,
Ne kadar güzeldi...
Ah ne günlerdi.
Sevdiğim.

Bir belirsiz zaman girdi araya.
Bir yarım ay.
Ve soğuk sözlerin.
Nasılsın?
İyimisin?
Merhaba.
Merhaba.
Soğuk...
Hissiz...
Duygusuz...

Yüreğimin bir parçası hala orada.
Hala boş kaldı yeri.
Aklım ege sahillerinde
Bir türlü,
Gelmez geri.

Ah bir tanem!
Bu sır beni öldürür.
Sen,
Nasıl yaşarsın bilemem.
Ben artık eskisi gibi,
Gülemem.
Gülemem bebeğim...
Keşke büyümeseydin,
Ya da,
Ben görmeseydim.