Ekşiyor asfalt ayaklarımın altında
bir güvercin eşiyor yürek yaramı
cinayeti öğreniyorum titreyen ellerimle
bir kedinin cinnetinde kayboluyor masumluğum.
ve papatyalarımda saklıyorum tüm bunları.
annemin uzak dediği şehirleydeyim şimdi
kuraklıktan esrimiş umudun tarlaları
bu şehre bir yalnızlık saplanmış
kanıyor çeşmeden yaraları
ve sende saklıyorum bunları.
Kayıt Tarihi : 10.5.2009 20:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!