Kalbini çıkarıp atamazsın,
durur ve ölürsün.
Hasrette öyle bir köşede
sinsi bir bekleyiş
içerisinde.
Her gün aynı acıyı
daha şiddetli
altın tepsisinde sunar,
her gün bir kat
daha fazla özlersin,
dindiremezsin.
Her gün ölmek istersin,
ölemezsin.
Kayıt Tarihi : 17.5.2013 04:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
beğeniyle okudum
TÜM YORUMLAR (1)