Sınırlar Düşünceme Dar Şiiri - Eyüp Beyhan

Yüreğim dar geliyor göğsüme,
gövdem bir şehir kadar yorgun.
Göğsüm sokağa, sokak şehre,
şehir dünyaya dar.
Bir puro yakıyorum; dumanı bile kaçacak yer arıyor.

Sınırlar dar geliyor düşünceme,
Ankara, İstanbul yetmiyor.
Yüreğimin başkenti çığlık atıyor,
nefes alamıyor bu şehir;
duvarlar bana karşı birleşmiş,
bir çağ ki fabrika bacalarıyla kirlenmiş.

Bir çiçek gibi açıldım karanlığa,
yapraklarım yıldızlara değiyor.
Acım, sessizliğin öte yakasında bir nehir,
akıyor... nereye bilmiyorum.

Ey kalbim,
sen ki göklere yürüyen bir çocuk,
dünyaya sığmadın,
göğe de sığmayacaksın.

Anladım:
İnsan, Rabbine dönmeyince
hiçbir yere sığmıyor.

Şakaklarımda bir çağ çınlıyor,
kafamda dönüp duran soruların gölgesinde anladım:
belki aşk,
belki tarih,
belki kaderin paslı dişlisi,
kim bilir...

Yenildim;
dansına eşlik edemedim çağın endamına.
Ama yine de
bir şiir başlıyor içimde usulca,
ve ben
yine sığamıyorum kendime.

Bir yolculuk var sınırlar ötesine,
bir yolculuk, başkentler başkentine.
(E.B/2025)