Yıllardır görmediğim bi abimizdi
Adı Cevat' dı terziydi
Burnunun önüne düşerdi gözlüğü
Pek iyi pek bilgili biriydi
Geçenlerde yolum düştü
Güneş ışığı dudaklarında parıldıyordu pembe kızıl
Yanaklarında güller açıyordu tebessüm ettikçe
Gamzesi özenle işlenmiş bir oya gibiydi
Beliriyordu güzel yüzünde
Hep öyle kalsın istemiştim hep sade
Ilık bir sonbahar günü
Tepemizde solgun bir güneş
Önümüzde masmavi bir deniz
Çarpıyordu dalgaları yumuşak ve sessiz
Ne zaman böyle bir güne denk gelsem
Gülüşü bir kuş cıvıltısı gibiydi
Gamzesi pınar gözesi sanki
Ve sanki beni görebilmişti gözleri
Tüm körlere inat naif ve samimi
Çaldı göğümdeki bütün yıldızları
Saf bir sevgi içimde büyüyor
Üstüne titriyorum özenle
Onu da yaralayacaklar diye ödüm kopuyor
Kalbimin derinliklerinde yeşeriyor güvenle
Yumuşak kadifemsi bir güzel ses
Bir sis kaplamıştır şehrin varoşlarını ufuktan
Sırtında küfesiyle görünür uzaktan
Sağa sola yalpalar yorgunluktan
Her şey ekmek parası için
Daha küçük çocukları var,
Onlar için çalışmalı hiç bıkmadan
Bir çiçek açıyor küçük odamda
Sevindiriyor beni ara sıra
Hep susuyor nedense
Konuşma sırası gelince ona
Kızınca çekip gidemiyor mesala
Bir gece bir adam kendini sokağa attı
İçinde biriktirdiklerinin yoktu haddi hesabı
Sarıldı eski paltosuna hava kış ayazdı
Tutamadı artık kendini gözlerinden yaşlar aktı
Tenhaydı caddeler durmadan yürüdü
Ah bi bilsen seni ne çok özledim
En çok da o deniz gözlerini
Sen benim sevdiğim
Mutluyum çünkü birazdan göreceğim seni
Kalbim güp güp atıyor şimdi
Gözlerimi kapadığımda ayrılmış olsam dünyadan
acaba neyin pişmanlığı olurdu yaralı ruhumda
bir şarkı geliyor kulaklarıma
diyor benim umudum var hâla
Neden küstürdünüz beni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!