Yüreğimin derinliklerinden sana doğru akan bir duyguydu içimdeki
Senden sonra bir daha bana öyle bakan olmadıki
Gözlerin en güzel şiiri kıskandıracak kadar manâlıydı
Yüreğime senden başkasını koymadımki
Öyle uzaktan sevmiştim seni
İleride bir ışık ile aydınlanıyordu yavaş yavaş etraf
El ele tutuşmuştuk hepimiz yürüyorduk o nura doğru saf saf
Üzerimizde bembeyaz esvap, kardeşlik nehri akıyordu alt tarafımızdan
Ve o nehirde arındık dünyadaki günahlarımızdan
Hafifledik sonra çocuklar kadar
Süzülüp dururken yaşlarım gözlerimden
Dalıp giderim uzaklara yine ben
Anılarım beni sanık yapıp yargılarken
Ben aklımda özgürlüğü düşlerim her dem
Yolumu çizeyim, safım belli olsun
Bulutlar daha fazla taşıyamaz oldu yükünü
Bırakıverdi yer yüzüne gözlerinden düşen özünü
Yeşere bilirdi belkide bu sayede toprak
Bana düşen sabırlı ve umutlu olmak
Güneş ve suyla büyüdü böylece başaklar
Hey gidi çocukluk! Yine geldin aklıma
Ağustosta, o sıcağın altında,
bardağı elli kuruştan
Buz gibi soğuk su satardıkya pazarda...
Karpuza yumulurduk
Yerdik kavunu kaşık kaşık
Puslu havalar çöküyordu bu büyük kente
Sevdiklerimin her birinin yeri ayrıydı kalbimde
Sabahları dolardı güneş ışıkları evimize
Mutlu olmayı bilirdik en ufak şeylerden bile
Hayattayken sevdiklerim,
Tozlu topraklı köy yolunda
Çıplak ayaklı çocuk bir başına
Elinde bir kuru ekmek
Diğer eliyle siliyor gözyaşlarını hüzünlenerek
Tut diyorum ona elllerimi
Yaklaştıkça iyot kokusunu daha iyi duyumsuyorum
Yollar tenha, sevdiğim bir şarkı var radyoda
Masmavi cam gibi pürüzsüz bir deniz görüyorum
Ve Buranın verdiği huzur işliyor ruhuma
İçime tarif edilemez bir sevinç doluyor
Gidince hep ardında kalır aklın
Ve keşkeler çoğalır.
İstemsiz bir pişmanlık duyarsın,
Unutmak yıllarını alır…
Yanında olunca nasıl mutlu oluyorsan
Şehirde hava biraz sisli biraz pusluydu
Ölgün ışıklar binaların camlarına vuruyordu
Batıda hava kavuniçine dönüşürken
İnsanlar evlerine doğru yol alıyordu
Sokakları çocukların sesleri son kez çınlatıyordu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!